Gatlinburg

En dan rijden we op een zaterdagmiddag Gatlinburg binnen. Verbaasd kijken we om ons heen......wat is hier aan de hand?!?! Kijk....van New York weet je dat het een gekkenhuis is, maar hier in de bergen verwacht je dat niet. De hoofdstraat van Gatlinburg, waar je doorheen moet is een ca. 1 km lange strip met restaurants, hotels en entertainment. Het is netals Las Vegas, maar dan de Disney versie met alleen laagbouw. Ons hotel is op loopafstand van de hoofdstraat. Hier hebben we 2 mooie kamers. De dame van de receptie heeft een lekker vet accent. Als je Dolly Parton weleens hebt horen praten, dan weet je welk accent. Well folks, I've gotta warn you for the bears! De beren?!?!.....ik zie ze weleens denkbeeldig op de weg...maar in het echt blijken ze hier weleens het dorp te bezoeken op zoek naar eten. Vooral veel geluid maken en rustig weglopen is het advies. Pffff, hoop echt niet dat we er een tegenkomen! We frissen ons op en gaan de hoofdstraat in op zoek naar een restaurant. Voordat we er een hebben gevonden, komen we terecht in een whiskeyproeverij, "Ole Smokey Tennessee Moonshine". Zoals de meesten van jullie weten kan ik niet zo goed tegen alcohol, maar we laten ons door het enthousiasme van het publiek en het personeel toch wel verleiden (en we hebben ook nog niets gegeten!!!). Isa mag nog niet, want zij is onder de 21. Naomi is solidair met haar zusje, maar zij wil morgen ook wel proeven ;-) We moeten ons verplicht identificeren en tegen betaling van 5 dollars mogen wij 11 shotjes sproeven. Naast ons staat een Amerikaans stel, die bekend is met alle Moonshine smaken en ze geven ons advies. Er is blueberry, applepie, Java coffee, butterscotch, salted caramel, kersen en nog veel meer smaken. Ik vind dat wel heel erg lekker en krijg het behoorlijk warm. Nee, het is echt geen opvlieger dit keer, maar het tempo waarmee de shotjes worden gevuld kan ik eigenlijk niet tegenop. Ik laat me niet kennen en doe dapper mee en het is, op een enkeling na, nog echt lekker ook. We hebben lol met onze Amerikaanse vrienden. Gelukkig komt er een end aan de proeverij en ik probeer rechtop mee te lopen op zoek naar een restaurant. We komen terecht bij een Italiaan, waar wij een doggybag meenemen, omdat het eten teveel was. De volgende dag een mooie foto gemaakt van Naomi die een shotje neemt en Isa die achter haar kijkt met een blik van: zij wel!

Ook hier blijft het weer wisselvallig. Maar we kunnen prachtig rijden en wandelen in de Smokey Mountains. We maken een wandeling naar de Laurel Falls. Deze wandeling is 1,25 lang en gaat 100 meter omhoog, dat is best afzien want het is erg benauwd. Maar we worden beloond met een mooie waterval op het eind. We bezoeken het Oconaluftee Indian Village in Cherokee. Hier laat de laatste generatie Cherokee Indianen ons zien hoe de Cherokees vroeger leefden. Een gids leidt ons langs de verschillende ambachten. We krijgen een lezing over de verschillende stammen. En er wordt gezongen en gedanst. Naomi en Isa doen dapper mee met een van de dansen. 

In Pigeon Forge, een dorp verderop, bezoeken wij een van de dinnershows van Dolly Parton. Dolly Parton Productions heeft 3 dinnershows, waarvan 2 in Pigeon Forge. Wij gaan naar de Dixie Stampede. We beginnen met een voorshow, waarin wij in een soort bierkelder terechtkomen en een country & western optreden krijgen. Het publiek wordt hier zo'n beetje opgewarmd. Hier wordt Dolly, die we eigenlijk niet te zien krijgen, op een voetstuk geplaatst, want ze blijkt een echte weldoenster te zijn. Vervolgens wordt je naar het theater geleid, waarin je in een soort arena komt. Het publiek wordt verdeeld in North en South, omdat in de show verschillende competities worden gehouden tussen de twee publieksdelen. Tussendoor wordt het eten geserveerd, welke je met je handen eet. Het is een massaproduktie, maar zo strak georganiseerd! Kip, varkensvlees, maiskolf, broodje. Het is best lekker, maar omdat je niet meer kunt klappen omdat je je handen vol hebt, moet je stampen (stampede). Het is typische Amerikaanse hilariteit, maar zoooo leuk!

De weersomstandigheden zijn nog steeds wisselvallig en daarom besluiten wij geen helikoptervlucht te maken door de Smokey Mountians, maar daarvoor in de plaats zijn we gaan raften. Ik vind het best wel eng, maar voor ik er erg in had, waren we geregistreerd en hebben we een verklaring getekend, dat wij dit echt uit vrije wil doen ......aaaarrgh!!! Mijn grootste angst is dat ik uit de boot donder en er uitkom met 2 verbrijzelde benen en een hele zware hersenschudding. Gelukkig krijgen we vooraf duidelijk instructies wat wel en wat niet te doen. Maar ook het advies om vooral veel plezier te hebben, want er kan eigenlijk weinig misgaan. We krijgen een vest aan, een helm op en een roeispaan mee. Met de bus rijden we een kwartier stroomopwaarts om  met de boot ca. 1,5 uur stroomafwaarts te gaan. Wayne is onze kapitein en zit achterin de boot om te sturen. Met z'n vieren en een ander stel gaan we dapper te water. Er komen wat flinke versnellingen, maar Wayne is een doorgewinterde wild water rafter en loodst ons, tot mijn grote opluchting, zonder kleerscheuren naar het eindstation. Achteraf was het supergaaf om te doen. Er zijn foto's gemaakt, die je voor 30 dollar op een usb-stick kunt kopen. We besluiten onze Amerikaanse medepassagiers, Marianne en Fransisco, te vertrouwen en delen de kosten. Zij zullen de foto's naar ons mailen. Het stel komt uit Florida en is al 7 weken met de camper onderweg. Ze zijn hier speciaal voor de eclips. Later blijkt dat Nashiville precies in het midden van de eclips zit, die op 21 augustus zal plaatsvinden. We kijken terug op een zeer leuke tijd in de Smokey Mountains en Gatlinburg. Nu gaan we op weg naar Nashville, hoofdstad van Tennessee.